استایرن بوتادین رابر (SBR)
استایرن بوتادین رابر نتیجه تحقیقات بر روی لاستیک مصنوعی است که تحت تاثیر کمبود لاستیک طبیعی در امریکا و اروپا در طول جنگ جهانی اول و دوم بدست آمده است. در سال 1929، شیمیدان آلمانی یکسری الاستومر مصنوعی توسط کوپلیمریزاسیون 2 ترکیب ( استایرن و بوتادین) در حضور کتالیست سنتز نمود. اولین گام در این فرآیند اجازه به استایرن و بوتادین بود تا با یکدیگر واکنش نشان دهند. لاستیک مصنوعی جدید از حدود 25% استایرن و مابقی آن بوتادین تشکیل شد، که در اصل خواص مشابهی با لاستیک طبیعی داشت. این لاستیک به عنوان بالاترین حجم عمومی و شایع ترین نوع لاستیک مصنوعی در نظر گرفته شده است.
خواص استایرن بوتادین رابر:
- این نوع از لاستیک معمولا خیلی ضعیف است مگر آنکه با پرکننده های تقویت کننده ترکیب شود. با استفاده از پرکننده های مناسب یک لاستیک مستحکم خواهد شد.
- دارای خواص شیمیایی و فیزیکی مشابه لاستیک طبیعی است.
- مقاومت در برابر سایش آن بهتر است.
- مقاومت در برابر خستگی ضعیف تری دارد.
- مقاومت حرارتی آن نسبت به لاستیک طبیعی کمتر است.
- انعطاف پذیری در دمای پائین و استحکام کششی آن از لاستیک طبیعی کمتر است.
کاربرد استایرن بوتادین رابر:
از این لاستیک مصنوعی بیشترین استفاده می شود. تقاضا برای این لاستیک هنگامیکه صنعت خودرو توسعه یافت، به شدت افزایش یافت. بسیاری از آزمایشات برای تولید یک لاستیک مصنوعی یا ساخت بشر ابداع شد. اولین لاستیک مصنوعی نتوانست با لاستیک طبیعی هم خوانی داشته باشد، اما با گذشت زمان، 14 نوع دیگر توسعه یافت، که دارای خواص قابل مقایسه با لاستیک طبیعی یا حتی بهتر از آن داشتند. SBR رایج ترین و ارزانترین نوع لاستیک مصنوعی است. این لاستیک در بسیاری از محصولات مشابه با لاستیک طبیعی استفاده
می شود. هم چنین SBR در پوشش انواع مختلف شلنگ و در تعدادی از محصولات دیگر، در تایر و محصولات تایر شامل آج لاستیک استفاده می شود که به این دلیل 76% مصرف جهانی دارد. دیگر استفاده از SBR شامل محصولات مکانیکی، خودرو و مصارف گوناگون مانند چسب، کاشی کف و کفی کفش و… است. هم چنین چسب و آدامس به عنوان دو بازار رو به رشد برای کاربردهای SBR شناسایی شده است.
